آه ، باز هم باران … باران که می بارد دلت را محکم بچسب زیر باران دل به اشاره ای می رود …

تو را از یاد بُرده‌ام باران را، نه. گفته بودی در باران می‌آیی!

پنجره را باز کن و از این هوای مطبوع بارانی لذت ببر خوشبختانه باران ارث پدر هیچ کس نیست

چرا فرار ؟ چرا چتر ؟ تنها آدم های آهنی در باران زنگ می زنند

هنر واقعی از آن ابر بود اما همه برای باران شعر نوشتند …

شوخی ساده ی باد و درخت نعش برگ بر شانه های اب روان می شود

فانوسهای ده میدانند بیهوده روشن اند… و سگان باخبرند که بیهوذه بیدارند… وقتی در روشنی روز دزد ها به مهمانی کدخدا میروند…

در وجود هر کس رازی بزرگ نهان است داستانی، راهی، بی راهه ای طرح افکندن این راز راز من و راز تو، راز زندگی پاداش بزرگ تلاشی پر حاصل است

 شبی دیدیم کسی در می زند، در را گشودم روی او، دیدم غم است در میزند. ای دوستان بی وفا، از غم بیاموزید وفا، غم با آن همه بیگانگی، هر شب به من سر می زند.

   قلم زرین آفرینش وقتی سرنوشت انسانها را نوشت،                             با جوهر طلایی نوشت،اما وقتی نوبت ما رسید،جوهر                                                        طلایی ریخت.

سادگی را دوست دارم چون با صداقت است, هیچ دروغی درآن راه ندارد مانند کودکی است که با چشمان معصوم اش به همه نگاه میکند و با معصومیتش هزاران حرف به دنیا میزند

گذشت دیگر آن زمان که فقط یک بار از دنیا می رفتیم حالا یک بار از شهر می رویم یک بار از دیار یک بار از یاد یک بار از دل و یک بار از دست !

چه حرف بی ربطیست که مرد گریه نمی کند گاهی آنقدر بغض داری که فقط باید مرد باشی تا بتوانی گریه کنی !!!

شیــــــــطان نشسته در کمین دلم تا نکرده صیــــــد دلم تو بیــــا ...

زندگی دفتری از خاطره هاست؛ یك نفر در دل شب، یك نفر در دل خاك، یك نفر همدم خوشبختی هاست یك نفر همسفر سختی هاست،  چشم تا باز كنیم عمرمان می گذرد، ما همه رهگذریم؛ آنچه باقیست فقط خوبیهاست ...

عاقبت خاک شود حسن جمال من و تو خوب و بد میگذرد وای به حال من و تو قرعه امروز به نام من و فردا دگری میخورد تیر اجل بر پر و بال من و تو مال دنیا نشود سد ره مرگ کسی گیرم که کل جهان باشد از آن من و تو.